O projekcie

W wielu krajach rozwijających się gospodarka nieformalna była jedyną perspektywą zatrudnienia dla dużej części populacji. Wielu migrantów i innych zmarginalizowanych grup w Europie również wchodzi do sektora nieformalnego. W ostatnich latach zaobserwowano, że niektórzy ludzie próbowali wpychać poszukujących pracy imigrantów, którzy nie znają jeszcze języka i kultury swoich nowych krajów, do sektora nieformalnego, aby wykorzystać ich przy niskich płacach i dużym obciążeniu pracą. Naszym głównym celem było zatem zbadanie możliwości przeniesienia nieformalnej przedsiębiorczości do sektora formalnego poprzez ukierunkowane szkolenia.

w Warszawie (Polska):

Byliśmy świadomi, że skutki nieformalnej przedsiębiorczości są negatywne nie tylko dla osób, których ona dotyczy, ale także dla całego społeczeństwa. Na przykład nieformalne przedsiębiorstwa nie mogą ubiegać się o kredyty bankowe, nie mogą uczestniczyć w przetargach publicznych i nie mogą otrzymywać finansowania. Na tym tle przyjrzeliśmy się kwestii, w jaki sposób szkolenia powinny być projektowane, aby ułatwić przejście z nieformalnej do formalnej przedsiębiorczości i zaspokoić konkretne potrzeby zainteresowanych osób. Celem naszego projektu było zdobycie i dzielenie się wiedzą, która umożliwiłaby społecznie inkluzywne możliwości szkoleniowe w celu promowania rozwoju zawodowego i osobistego osób w formalnej przedsiębiorczości.

Naszym priorytetem było oferowanie szkoleń opartych na potrzebach, zwłaszcza mniejszościom, takim jak migranci, którzy są zaangażowani w nieformalną przedsiębiorczość. Nasze doświadczenie w szkoleniu pokazało, że wyższe wykształcenie otwiera lepsze możliwości dla osób pracujących w sektorze nieformalnym, a jednocześnie ułatwia przejście do formalnego zatrudnienia.

 Definicja i przyczyny nieformalnej przedsiębiorczości 

Przez nieformalną przedsiębiorczość rozumiemy nieformalne samozatrudnienie. Szacuje się, że stanowi ono około 20% PKB UE. Nieformalne samozatrudnienie jako główne źródło dochodu jest najczęstsze w południowej Europie, podczas gdy w sensie małych, okazjonalnych działań (np. płatnych przysług) występuje głównie w krajach nordyckich. Wysokie opodatkowanie i skomplikowane przepisy biznesowe prowadzą do szybkiego wzrostu. Nieformalna przedsiębiorczość jest szczególnie rozpowszechniona wśród mniejszości, które mają mniejszy dostęp do możliwości dalszego kształcenia. Niezrozumiałe przepisy prowadzą do fundamentalnego odrzucenia. Zapotrzebowanie na włączenie społeczne jest realizowane, gdy każda osoba jest akceptowana przez społeczeństwo w swojej indywidualności i ma możliwość pełnego uczestnictwa w nim. W naszym projekcie ograniczamy się do włączenia następujących mniejszości: (afgańskich) migrantów oraz Romów i Sinti. Organizacje uczestniczące mają z nimi kontakt i uważają, że nieformalna przedsiębiorczość wydaje się być bardzo rozpowszechniona w tych grupach.

Strategie włączania społecznego w kształcenie
ustawiczne nieformalnych przedsiębiorców

Bez większego uwzględnienia gospodarki nieformalnej nie można rozwiązać globalnych problemów, takich jak ubóstwo. Wiele organizacji międzynarodowych pracuje obecnie nad tym tematem. Agenda 2030 z 17 celami zrównoważonego rozwoju przewiduje promocję nieformalnych przedsiębiorstw. Kilka organizacji w Europie opracowało koncepcje dla krajów rozwijających się w obszarze „dalszego kształcenia dla nieformalnych przedsiębiorców”. Jednym z przykładów jest giz w Niemczech ze swoim TOOLKIT „NAUKA I PRACA W GOSPODARCE NIEFORMALNEJ” dla krajów globalnego Południa. W Afryce Federalne Ministerstwo Współpracy Gospodarczej i Rozwoju promowało bardzo interesującą platformę WIDU.africa dla nieformalnej przedsiębiorczości, która wydaje się bardziej koncentrować na finansowaniu niż na edukacji. W ramach tej aktywności zbadaliśmy, czy włączenie społeczne jako przedsiębiorców jest możliwe dla mniejszości w Europie poprzez oferty dalszego kształcenia oparte na potrzebach (i o niskim progu).

În multe țări în curs de dezvoltare, economia informală a fost singura perspectivă de angajare pentru o mare parte a populației. Mulți migranți și alte grupuri marginalizate din Europa intră, de asemenea, în sectorul informal. În ultimii ani, s-a observat că unii oameni au încercat să-i împingă pe imigranții aflați în căutarea unui loc de muncă, care încă nu cunosc limba și cultura noilor lor țări în sectorul informal, pentru a-i exploata cu salarii mici și un volum mare de muncă. Scopul nostru principal a fost, prin urmare, să investigăm posibilitățile în care antreprenoriatul informal ar putea fi transferat în sectorul formal prin formare direcționată.

in Hunedoara (Romania):

Eram conștienți că efectele antreprenoriatului informal au fost negative nu numai asupra indivizilor în cauză, ci și asupra societății în ansamblu. De exemplu, întreprinderile informale nu pot solicita împrumuturi bancare, nu pot participa la licitații publice și nu pot primi finanțare. În acest context, am analizat întrebarea cum ar trebui concepută formarea pentru a facilita tranziția de la antreprenoriatul informal la cel formal și pentru a răspunde nevoilor specifice ale persoanelor în cauză. Scopul proiectului nostru a fost de a dobândi și de a împărtăși cunoștințe care să permită oportunități de formare incluzivă din punct de vedere social pentru a promova dezvoltarea profesională și personală a oamenilor din antreprenoriatul formal.

Prioritatea noastră a fost să oferim formare bazată pe nevoi, în special minorităților, cum ar fi migranții care sunt implicați în antreprenoriatul informal. Experiența noastră în formare a arătat că învățământul superior oferă oportunități mai bune pentru cei care lucrează în sectorul informal și, în același timp, facilitează tranziția către angajarea formală.

Definiția și cauzele antreprenoriatului informal și impactul acestuia asupra societății

Prin antreprenoriat informal înțelegem angajarea independentă informală. Se estimează că reprezintă aproximativ 20% din PIB-ul UE. Activitatea independentă informală ca sursă principală de venit este cea mai frecventă în sudul Europei, în timp ce în sensul activităților mici, ocazionale (adică favoruri plătite), aceasta se găsește în principal în țările nordice. Impozitarea ridicată și reglementările complicate ale afacerilor duc la o creștere rapidă. Antreprenoriatul informal este deosebit de răspândit în rândul minorităților care au mai puțin acces la oportunități de formare continuă. Reglementările de neînțeles duc la respingere fundamentală. Cererea de incluziune socială se realizează atunci când fiecare persoană este acceptată de societate în individualitatea sa și are posibilitatea de a participa pe deplin la aceasta. În proiectul nostru, ne limităm la includerea următoarelor minorități: migranți (afgani) și romi și sinti. Organizațiile participante au contact cu aceștia și consideră că antreprenoriatul informal pare a fi foarte răspândit în aceste grupuri.

Strategii de incluziune socială în educația continuă pentru antreprenorii informali

Fără o mai mare atenție a economiei informale, problemele globale precum sărăcia nu pot fi rezolvate. Multe organizații internaționale lucrează în prezent pe această temă. Agenda 2030 cu 17 obiective pentru dezvoltare durabilă prevede promovarea afacerilor informale. Mai multe organizații din Europa au dezvoltat concepte pentru țările în curs de dezvoltare în domeniul „formarii continue pentru antreprenorii informali”. Un exemplu este giz-ul din Germania, cu TOOLKIT „LEARNING AND WORKING IN THE INFORMAL ECONOMY” pentru țările din sudul global. În Africa, Ministerul Federal pentru Cooperare Economică și Dezvoltare a promovat foarte interesanta platformă WIDU.africa pentru antreprenoriatul informal, care pare să se concentreze mai mult pe finanțare decât pe educație. Cu această activitate, am investigat dacă includerea socială ca antreprenori este posibilă pentru minoritățile din Europa prin oferte de formare continuă bazate pe nevoi (și cu prag scăzut).